De 'Leidsche reeks'

Deze reeks omvat de persoonlijke postzegels die vanaf 2007 iets laten zien over de stad en de geschiedenis van Leiden.

 


De bedoeling
Vanaf het begin was het mij duidelijk dat een ontwerp moest voldoen aan:

  • Leids: gebeurtenis, persoon, gebouw;
  • éénmalig in een jaar;
  • moment van herdenking of jubileum.
  • dus niet 'zomaar' een plaatje.


De 'Leidsche reeks' bestaat uit tien zegels. Een heel vel vol!
In 2020 werden het er elf.

De eerste acht werden ontworpen voor de Postzegeltotaaldag van de Leidsche vereeniging van postzegelverzamelaars.

Net voor het 75-jarig jubileum werd de samenwerking verbroken en kreeg de Postzegeltotaaldag geen vervolg. Met de Jubileumzegel, die niet werd aanvaard door de jarige 'vereeniging', heb ik de reeks voortgezet.

 
 


De eerste zegel in de 'Leidsche reeks' verscheen in 2007: de Buskruitramp in 1807 te Leiden

 


De 'Leidsche reeks' werd na tien jaar beëindigd.

Met deze reeks van 10 zegels vierde de ontwerper in 2017 zijn jubileum.

De elfde zegel in 2020, onderwerp: Pilgrim Fathers in Leiden 1609-1620 en de Mayflower Compact op 21-11-1620.

Deze zegels worden gerekend tot 'de Leidsche reeks'.

  1. een zegel in 2007 naar aanleiding van de buskruitramp in Leiden op 12 januari 1807.
  2. een zegel in 2008 met als onderwerp: Frederik Kaiser (1808-1872), grondlegger van de Leidse Sterrenwacht.
  3. een zegel in 2009, onderwerp: Leiden 1609-1621 verblijf van de Pilgrim Fathers.
  4. een zegel in 2010, onderwerp: ‘Leiden 1940 een moedig jaar’.Op 17 januari werd one ‘vereeniging’ opgericht en op 26 november hield de heer R.P. Cleveringa zijn protestrede.
  5. een zegel in 2011 ter ere van het feest ‘125 jaar 3 October Vereeniging’.
  6. een zegel in 2012 ter herdenking van de Pieterskerk ‘500 jaar zonder toren en nog steeds mooi’. De toren bezweek in de nacht van 4 op 5 maart 1512.
  7. een zegel in 2013 ter herdenking dat Gerrit Dou (1613-1675) 400 jaar geleden in Leiden werd geboren
  8. een zegel in 2014 ter herdenking dat Pieter Pauw de bouwer van het Anatomisch Theater in Leiden 450 jaar geleden werd geboren.
  9. een zegel in 2015 ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan van de Leidsche vereeniging van postzegelverzamelaars op 17 januari 2015.
  10. een zegel in 2016 ter herdenking aan prof. mr. B.M. Telders, die in 1940 door zijn protesten tegen de schendingen van het recht door de bezetter, zelfs zijn leven offerde.



De 'Leidsche hofjes'

De reeks 'Leidsche hofjes' begon op 14-12-2017. Door wijziging van het kader door PostNL begon de reeks opnieuw met het Sint Annahofje op 15-05-2018.

 

Natuurlijk bestaat dit velletje niet echt, PostNL doet hier niet aan mee. U ziet slechts de eerste tien hofjeszegels bij elkaar.

Klik om te vergroten.


Leiden heeft nog 35 hofjes

Het heeft weinig gescheeld of het waren er veel minder geweest.
Door geldgebrek was namelijk in de 20e eeuw bij steeds meer hofjes sprake van verwaarlozing en verval.
Door particuliere acties vanaf begin 70-er jaren keerde het tij en kregen de hofjes de nodige waardering (en dus fondsen).
Sindsdien is de belangstelling in - en waardering van - onze 'Leidsche hofjes' alleen maar toegenomen.

Aan die waardering wil ik met het ontwerpen van deze reeks zegels bijdragen.

 
 


Hofjes in Leiden

Hofjes zijn een voorbeeld van sociale zorg in de middeleeuwen. Het zijn dicht bij elkaar staande huisjes aan een gemeenschappelijke binnen-plaats, bij testament gesticht door particulieren en bestemd voor arme, oude mensen. De resterende hofjes in Leiden zijn bijna allemaal te vinden in het centrum van de stad.

Doelgroep
Hofjes werden meestal gesticht met een specifieke doelgroep voor ogen en werden daarbij door de regenten toelatingseisen gehanteerd:

  • Men moest weduwe (dus vrouw) zijn, of juist man, en dan was een echtgenote geen bezwaar, want die kon dan het huishouden doen;
  • Men moest van een bepaalde geloofsovertuiging of kerk zijn;
  • Men moest (vanaf de 17de eeuw) meestal ten minste vijftig jaar oud zijn (toen al gevorderde leeftijd);
  • Men moest arm zijn.





Nog een motief

Door een hofje te stichten, voorkwamen kinderloze rijken dat hun kapitaal versnipperd raakte. Bovendien kreeg de nalatenschap een bestemming waar de naam van de stichter eeuwenlang aan verbonden werd.